Παροιμίες - Λαϊκές Εκφράσεις - Αινίγματα - Παραμύθια - Ποιήματα για το ψωμί!!

Παροιμίες

Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται.

Όποιος σπέρνει τεμπελιά, θερίζει πείνα.

Ο καλός ο μύλος τ'αλέθει όλα.

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις.

Αυτή η δουλειά έχει πολύ ψωμί.

Βγάζω το ψωμί μου.

Εμείς ψωμί δεν έχουμε και η γάτα πίτα σέρνει.

Όταν κοιμάται ο γιόκας μου, ψωμί δε μας γυρεύει.

Λαϊκές Εκφράσεις

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει,δέκα μέρες κοσκινίζει.

(Καθυστερεί όποιος δε θέλει να τελειώσει  μια δουλειά)

Φάγαμε μαζί ψωμί και αλάτι

(Έχουμε ζήσει πολλά μαζί)

Θα φάει πολλά ψωμιά ακόμη

(Έχει να μάθει πολλά ακόμη)

Τα' φαγε τα ψωμιά του

(Δε θα ζήσει για πολύ ακόμα)

Το έδωσε για ένα κομμάτι ψωμί

(Το έδωσε πολύ φτηνά)

Ψωμί δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη

(Δεν έχουμε τα βασικά και ζητάμε τα επιπλέον)

Αινίγματα

Κοντός,κοντός καλόγερος                    

πρώτες μετάνοιες κάνει.                   

Τι είναι; (το στάχυ)                            

                                                           

     Φρέσκο είναι σαν τη νια                

                     και ξερό σαν τη γριά.                    

   Τι είναι;  (η φρυγανιά)                   

Παραμύθια και Ποιήματα για το ψωμί!!

Προτεινόμενα Παραμύθια

1. Η ιστορία ενός καλοψημένου τηγανόψωμου, Asbjornsen P.C., Moe J., Εκδόσεις Πατάκη.

2. Παραμύθια του χθες για παιδιά του σήμερα, Ανθοπούλου-Καρυώτη Β., Εκδόσεις Κέδρος.

3. Παραμύθια της Θεσσαλίας, "Η βασιλοπούλα Μυλωνού", Κλιάφα Μ., Εκδόσεις Κέδρος.

4. Μέγας Γ., Ελληνικά Παραμύθια, "Ο κυρ Σιμιγδαλένιος", Εκδόσεις Εστία.

5. Ιστορίες με καλικάντζαρους, "Οι Καλικάντζαροι στο μύλο", Μανδηλαράς Φ., Εκδόσεις Πατάκη.

6. Παραμύθια της Θεσσαλίας, "Ο γεωργός και ο λύκος", Εκδόσεις Κέδρος.

7.Η Θεά Δήμητρα, (Σειρά Μυθολογία Νο4,Σοφία Ζαραμπούκα), Εκδόσεις Κέδρος.

Ποιήματα                                                                

                                                                

<<Θάλασσα Χρυσή>>                                 <<Ο Κύκλος του Ψωμιού>>                           

Στους αγρούς τα στάχια         Με το ένα εγώ οργώνω, δηλαδή σκάβω τη γη.

γέρνουν χρυσαφένια              Με το δύο τώρα σπέρνω, ρίχνω σπόρους στη στιγμή.

κι όλο καρτερούνε                  Με το τρία θα θερίσω και τα στάχυα τα ψηλά όλα κάτω θα τα ρίξω.

όμορφη στιγμή,                      Με το τέσσερα αλωνίζω και τα στάχυα συγυρίζω. Τα απλώνω, τα 

που από κάποιο χέρι            φροντίζω.

καλοθερισμένα                      Με το πέντε τα λιχνίζω και τα σπόρια ξεχωρίζω.                                   

θα χαρίσουν σ'όλους            Με το έξι θα αλέσω. Τα σποράκια θα πατήσω στην μυλόπετρα 

το γλυκό ψωμί.                      καλά, για να πάρω το αλευράκι να γεμίσω τα σακιά.

                                                Με το εφτά το αλευράκι το ζυμώνω με νεράκι, με προζύμι και

Θα χαρίσουν βράδια             αλατάκι, να γένει ένα φραντζολάκι.

τρισευτυχισμένα                    Με το οχτώ, ναι, θα το ψήσω. Το φραντζολάκι θα φουρνίσω.

κει στο παραγώνι                 Με το εννιά το φούρνο μου θα ανοίξω, δηλαδή θα ξεφουρνίσω.

γύρω στη φωτιά.                  Με το δέκα, εμπρός, περάστε, το μυρωδάτο μου ψωμί να δοκιμάστε!

                                                     

Στων παιδιών τα μάτια                                         Σάσα Καραγιαννίδου-Πέννα

τ' αστροφωτισμένα

μαγικές ελπίδες

κι άσωτη χαρά.

Στης γριούλας βάβως

το βαρύ χειμώνα

ανθισμένες ώρες

και καλοκαιριά.

Δύναμη καινούργια

στη ζωή κι αγάπη

στο σπαρμένο χώμα

στη φρυγμένη γη.

Και κάποιο τραγούδι

στης καρδιάς τα βάθη

για δουλειά που υψώνει

και μας ευλογεί.

Στέλλα Καρυτινού

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Το Ζύμωμα

Οι παίκτες πλάθουν, αν υπάρχουν πραγματικά υλικά, ή απλώς κάνουν τις κινήσεις του πλασίματος, ενώ τραγουδούν: 

Ζυμώνω ωραίο, ωραίο ψωμί,

βάζω προζύμι, αλεύρι,νερό 

πρέπει να δουλεύω, δεν μπορώ,

θα το ψήσω στο φούρνο στη στιγμή,

θα το φουρνίσω, σαν θα ανεβεί,

θα το ξεφουρνίσω, σαν θα ψηθεί.

Στο τέλος, κάνουν κύκλο και, προχωρώντας δεξιά-αριστερά, τραγουδούν πάλι τους παραπάνω στίχους.

Ψωμάκια

Λέγεται το παιχνίδι εκείνο κατά το οποίο πετούμε χαλίκια παράλληλα με την επιφάνεια του νερού, με τη φιλοδοξία να αναπηδήσουν όσες περισσότερες φορές γίνεται, διαγράφοντας τόξα. 

Λέγεται και αλλιώς: αναπεταρούδια,πίτες,κουταλήθρες,πεταλίδες,παξιμαδάκια.

Νίκος Ζώντος "Το παιδί με τα στάχυα"

Σοφία Βλάχου "Τα χρυσά στάχυα"