Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ






Στις 14 Νοεμβρίου 1973, φοιτητές και σπουδαστές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου αντιστάθηκαν στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών. Από το 1967 η Ελλάδα βρισκόταν υπό τη διδακτορική  κατοχή του στρατού. Κανείς δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει ελεύθερα, να εκφράσει τις απόψεις του και τις σκέψεις του. Κανένας σπουδαστής δεν συμμετείχε σε φοιτητικές εκλογές, ούτε είχε το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για τους εκλεγμένους ηγέτες των φοιτητικών συλλόγων. Οι φοιτητές αποφασίζουν να διαδηλώσουν μέσα στο Πολυτεχνείο και τελούν υπό κατάληψη το κτίριο.Όλοι οι φοιτητές έστησαν οδοφράγματα, καθώς επίσης δημιούργησαν έναν ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος μετέδιδε μηνύματα ενθάρρυνσης και αντίστασης. Τα άρματα δεν καθυστέρησαν να φανούν και να σπάσουν τα οδοφράγματα, τραυματίζοντας πολλούς φοιτητές, ενώ κάποιοι έχασαν τη ζωή τους από αυτές τις οδομαχίες. Έκτοτε κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου εορτάζουμε την λαϊκή αυτή εξέγερση των <<Ελεύθερων Πολιορκημένων>>.


Προτείνονται διάφορα θέματα για τη προσέγγιση της γιορτής.

Ακούμε διάφορα τραγούδια για τη γιορτή του Πολυτεχνείου
1. Τα παιδιά του Πολυτεχνείου, Μάρω Θεοδωράκη.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Γνωρίζω το σώμα μου!!!

Ο Νοέμβριος έχει ήδη φτάσει και τα παιδιά είναι σε θέση να κάνουν περιγραφή του εαυτού τους.
Ξεκινάμε να περιγράφουμε το σώμα μας, τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μας και έπειτα εστιάζουμε στο χαρακτήρα και τη προσωπικότητα μας.

Παρακάτω θα παρουσιάσουμε δραστηριότητες που εστιάζουν στη γνωριμία με το σώμα και τον εαυτό μας.

A. Καθόμαστε σε έναν μεγάλο κύκλο και η εκπαιδευτικός μας παρουσιάζει έναν καθρέπτη, ζητώντας να κοιταχτούμε με τη σειρά και να περιγράψουμε το πρόσωπο μας (τι χρώμα μάτια έχουμε, πώς είναι το σχήμα της μύτης μας, πώς είναι τα αυτιά μας, τα φρύδια μας, τα χείλη μας, τι χρώμα έχουν τα μαλλιά μας). Έπειτα ο καθένας σε χαρτί Α4 ζωγραφίζει τον εαυτό του και έναν φίλο του που νομίζει πως του μοιάζει. Κλείνουμε τα μάτια και η εκπαιδευτικός μοιράζει τυχαία τις ζωγραφιές στο κύκλο, ανοίγουμε τα μάτια και ο καθένας, αφού κοιτάξει τη ζωγραφιά που έχει μπροστά του, προσπαθεί να μαντέψει ποιος εικονίζεται και να αιτιολογήσει την απάντηση του.

Β. Φτιάχνουμε ζευγάρια και παίζουμε το παιχνίδι <<Καθρέπτης>>. Ένα παιδί στέκεται απέναντι από το άλλο και με την έναρξη μιας  μουσικής το ένα παιδί κάνει διάφορες κινήσεις και μορφασμούς, τους οποίους πρέπει να μιμηθεί το παιδί που στέκεται απέναντι. Μόλις αλλάξει η μουσική, αλλάζουν και οι ρόλοι. Έπειτα τα παιδιά επιλέγουν ένα ταίρι, προκειμένου να φτιάξουν νέα ζευγάρια. Το κριτήριο επιλογής είναι να έχουμε ένα κοινό χαρακτηριστικό όπως: ίδιο χρώμα μαλλιών, ματιών, ίδιο σχήμα προσώπου, μύτης, ίδιο μέγεθος αυτιών κ.λ.π.Αφού χωριστούν σε ζευγάρια ο ένας γίνεται ζωγράφος και το άλλο παιδί το μοντέλο του. Η εκπαιδευτικός μοιράζει χαρτιά και μπογιές και ξεκινάει να λέει: ζωγραφίστε τα χέρια του μοντέλου σας, τα πόδια, το κεφάλι κ.λ.π. Μόλις ολοκληρωθεί το ένα έργο, αλλάζουν οι ρόλοι. Στο τέλος συγκεντρώνονται όλα τα έργα και τα διακοσμούμε στη γωνιά που ονομάζεται <<Το Πορτραίτο ενός Μικρού Ζωγράφου>>.

Γ. Σε κύκλο το κάθε παιδί ξεκινάει να αναφέρεται στα εξωτερικά χαρακτηριστικά του και συγκεκριμένα αναφέρεται σε αυτά που του αρέσουν περισσότερο πάνω του. Στη συνέχεια αναφερόμαστε στα μέρη του σώματος μας που αποτελούνται από 2 μέλη όπως: (τα χέρια, τα πόδια, τα αυτιά, τα μάτια, τα ρουθούνια, χείλη), σε αυτά που έχουν ένα μέλος (στόμα, μύτη) και σε αυτά που έχουν πολλά μέλη ( δάχτυλα άνω και κάτω άκρων).
Στο τέλος παίζουμε ένα παιχνίδι, όπου σε κύκλο το ένα παιδί λέει μία λέξη που έχει σχέση με τα μέρη του σώματος π.χ. ''μαλλιά'', το επόμενο παιδί θα πρέπει να πει μία λέξη, η οποία να έχει κάποια σχέση με την προηγούμενη, π.χ. ''κεφάλι'' ή ''σαμπουάν''. Το παιχνίδι σταματάει μέχρι να επαναληφθεί η ίδια λέξη.

Δ. Παρουσιάζουμε στα παιδιά εικόνες από αφρικανικές μάσκες, από έργα του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης (Τα Κυκλαδικά Ειδώλια), από τα έργα του Αλμπέρτο Τζιακομέτι και άλλες φιγούρες που παρουσιάζονται στη παγκόσμια τέχνη. Τα παιδιά περιγράφουν τις εικόνες και τα βασικά χαρακτηριστικά τους. Με αφορμή τα έργα αυτά παίζουμε διάφορα παιχνίδια όπως:
Α. το παιχνίδι της άσπρης μάσκας: τα παιδιά κάθε φορά που φορούν μία άσπρη μάσκα στο πρόσωπο τους, κινούνται με συνοδεία μουσικής και παίρνει το πρόσωπο τους μία έκφραση. Πόσο αλλάζει η μορφή του προσώπου μας, ανάλογα με το συναίσθημα μας;
Β. καθόμαστε σε κύκλο και χτυπάει η εκπαιδευτικός το ταμπουρίνο. Όσο ακούγεται ο ήχος τα παιδιά αλλάζουν εκφράσεις στο πρόσωπο τους. Μόλις ο ήχος σταματήσει, φοράνε τη φανταστική μάσκα του θυμωμένου, του λυπημένου, του χαρούμενου. Ανάλογα με το συναίσθημα που παρουσιάζει η φανταστική μάσκα τους, λένε και την παρακάτω φράση: ''Νιώθω χαρούμενος όταν... ''Το συναίσθημα συνεχίζει να είναι αποτυπωμένο στο πρόσωπο τους, όσο μιλάνε.


Ε. Φτιάχνουμε πρόσωπα με τη χρήση ποικίλων υλικών όπως: πηλό, άχρηστα υλικά-πανιά, υλικά όπως μακαρόνια, παξιμάδια, δημητριακά. Αφήνουμε τα παιδιά να επεξεργαστούν τα υλικά και να φτιάξουν τις δικές τους μάσκες και πρόσωπα. Δίνουμε τίτλους στα έργα μας.


ΣΤ. Με το σώμα μας παίρνουμε διάφορες στάσεις, (όρθια στάση, καθιστή και οριζόντια) και έπειτα αφού δούμε διάφορα γλυπτά, επιλέγουμε ένα από αυτά και το απεικονίζουμε με το σώμα μας. Πώς αισθανθήκαμε ως γλυπτά; Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές εντοπίζουμε ανάμεσα σε εμάς και στο γλυπτό που επιλέξαμε; Στη συνέχεια μεταμορφωνόμαστε σε άλλα γλυπτά με τη χρήση μαξιλαριών και σχηματίζουμε ογκώδεις φιγούρες. Βάζουμε μουσική και κινούμαστε γρήγορα μέσα στη τάξη μας. Πόσο εύκολα μπορούμε να περάσουμε κάτω από ένα τούνελ, ανάμεσα από καρέκλες και τραπέζια;

Ζ. Μετράμε το ύψος μας με τη βοήθεια κορδέλας. Συγκρίνουμε το ύψος μας και βλέπουμε ποιο παιδί είναι το ψηλότερο στη τάξη μας. Το ίδιο κάνουμε και με το βάρος μας, με τη χρήση μιας ζυγαριάς.